U gramatičkoj strukturi turkijskih jezika nominalizacija, atribucija i adverbijalizacija jesu
procesi u okviru kojih se ishodišne rečenice s finitnim predikatom preoblikuju u infinitne glagolske oblike. Takvim se infinitnim glagolskim oblicima izražava sintaksička subordinacija koja je karakteristična za gramatičku strukturu turkijskih jezika. U radu se analiziraju gramatičke i značenjske strukture infinitnih glagolskih oblika koji nastaju preoblikom ishodišnih rečenica u procesima nominalizacije, atribucije i adverbijalizacije u djeluautora Mahmuda Kašgarija pod naslovom Dîvânü Lügâti’t-Türk. Jedna takva
analiza trebala bi dati doprinos boljem razumijevanju rečenične subordinacije u rečeničnome ustroju turkijskih jezika.
This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution License which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.
The statements, opinions and data contained in the journal are solely those of the individual authors and contributors and not of the publisher and the editor(s). We stay neutral with regard to jurisdictional claims in published maps and institutional affiliations.
